Brussel onder curatele? Wanneer Bart De Wever zich waant als koloniale gouverneur

Ah, Bart… Altijd paraat om ons eraan te herinneren dat surrealisme in België niet alleen een kunststroming is, maar ook een politieke strategie. Onze kersverse premier — nog maar net 100 dagen in functie en al bezig met institutionele brandstichting — stelt zonder blikken of blozen voor om het Brussels Hoofdstedelijk Gewest onder curatele te plaatsen. Inderdaad, dat meent hij serieus.

Volgens hem is de schuld van een hoofdstad die “een jaar na de verkiezingen nog steeds geen regering heeft” en een schuldenlast die groeit als de snor van Kuifje onder budgettaire stress. Terwijl sommigen zouden kiezen voor bemiddeling of kalmering, kiest Bart voor… dreiging. Een stijl die meer doet denken aan het IMF in Zimbabwe dan aan regionale samenwerking in een federale staat.

Maar wie gelooft nog dat deze toespraak afkomstig is van een premier “voor alle Belgen”? Ahmed Laaouej, leider van de Brusselse PS, laat zich niet misleiden. Hij spreekt van een “ware separatistische leider vermomd als staatshoofd”. En inderdaad, het is moeilijk te geloven dat iemand die de Grondwet beschouwt als een vod papier oprecht het welzijn van een regio wil die hij diep veracht.

Brussel onder curatele plaatsen? Dat is alsof je de bar laat beheren door degene die de kelder heeft leeggedronken. De federale begroting vertoont een zwart gat van 25 miljard euro, dat Bart probeert te verdoezelen met een laagje geloofwaardigheid. Hij belooft miljarden voor Defensie zoals een kind zweert astronaut te worden. Ondertussen snijdt hij in de gezondheidszorg, snoeit hij in pensioenen, en laat hij de gewesten de brand blussen die hij zelf heeft aangestoken.

En wat te zeggen van deze belerende houding? De MR, de gewillige rechterhand van de N-VA in Brussel, lijkt klaar om de rol van lokale prefect op zich te nemen om de Arizona-methode te importeren: bezuinigingen, verstikking, vernietiging. Maar de Brusselaars hebben niet gestemd voor dit plan dat doet denken aan een liberale versie van The Handmaid’s Tale.

Laaouej zegt het zonder omwegen: het echte budgettaire gevaar voor Brussel komt niet uit Elsene of Molenbeek, maar van de Wetstraat 16. En in deze Belgische zwarte komedie dreigen de Brusselaars de enige toeschouwers te zijn die de rekening moeten betalen.

Dus nee, Bart, Brussel is geen kolonie, en jij bent niet de keizerlijke beheerder. Voordat je spreekt over curatele, begin misschien met het opruimen van je eigen budgettaire chaos.

Of beter nog, herinner je dat regeren niet betekent overheersen. Het betekent dienen. Maar daarvoor moet je wel geloven in België. En dat lijkt niet in het programma te staan.